پیزانو

نام اثر: پیزانو

تنه

سن محصول: +۱۸

رنگ‌بندی:

تعداد قطعات: 10

یادداشت خانه خیال

این تکه‌ها، هر کدام یادآور یک درخت‌اند اما در این بازی قرار است تبدیل به اثری شوند که شما با صبر و تمرکز ساخته‌اید. چالشی برای آنکه تعادل را تا جایی که می‌توانید حفظ کنید و نگذارید اثرتان فرو بریزد. بازی با چیدن چند تنه روی هم شروع می‌شود و چیدن پایه‌های ابتدای کار راحت‌ است اما به مرور بیشتر شما را گیر می‌اندازند. آن‌ها در ظاهر شبیه هم به نظر می‌رسند اما در اندازه و شیب با هم متفاوت‌اند و همین انتخاب است که ریسک بازی را برایتان بیشتر می‌کند. گاهی باید برگردید و یک تنه را سر و ته کنید تا بتوانید طبقه‌های بیشتری به این برج اضافه کنید. ممکن است اثرتان به یک سو منحرف شود و آن وقت باید با انتخاب تنه‌ای که شیب کمتری دارد اثر را به مسیر دیگری هدایت کنید. به لحن خطوط روی تنه‌ها دقت کنید و از آن‌ها بخواهید شما را به سمتی که بهترین تعادل ممکن است، ببرند. تنه‌ها می‌توانند با کمک یک هم‌بازی به شما حس رقابتی پرریسک یا تعاملی دوستانه بدهند. در وقت‌های تنهایی هم می‌توانید مهارت و خلاقیت خودتان را با این بازی امتحان کنید.

چرا اسم این اثر پیزانوست

وقتی این تنه‌ها روی هم قرار می‌گیرند برجی را به یادمان می‌اندازند که به کج بودن مشهور است و در تصاویر انگار دایره‌هایی روی هم آن را تشکیل داده‌اند. به همین مناسبت نام این اسباب‌بازی را پیزانو گذاشته‌ایم، هنرمند ایتالیایی که نامش با برج کج پیزا گره خورده است. البته آخرین تحقیقات نشان داده‌اند که احتمالا معمار اصلی یک هنرمند دیگر است. برج پیزا هم امروز با مرمت‌هایی که از سال ۲۰۰۱ بر آن انجام شده، صاف‌تر از گذشته است. شما هم تلاش کنید برج تنه‌ها را صاف‌تر بسازید.

یادداشت طراح

آیا این تنه‌های درخت گیلاس بوده‌، با برگ‌های درخشان سرخ؟ یا تنه‌های درخت توس باشکوهی در آغوش جویبارهای کوهستانی؟ هر کدام این‌ها که باشد، ممکن است زیر شاخه‌هایشان موجودات کوچک خوشحالی در جنب و جوش باشند، شاخه‌هایی که لابد سایه‌ای برای مسافران خسته و فراموش‌شده ‌اند.

وقتی کار چوب‌برها به پایان رسید و طنین اره‌هایشان محو شد، آنچه باقی ماند مقدار زیادی تنه بود که بوی شدید چوب تازه بریده شده از آن‌ها به مشام می‌رسید. در عرض چند هفته بعد از اینکه منظم پشت کامیونی چیده شدند، گذارشان به کارخانه چوب‌بری افتاد. 

حالا ما در زمان و جای دیگری می‌خواهیم این تنه‌ها را دوباره به زندگی برگردانیم و باید از حافظه‌مان استفاده کنیم. مثل کودکان بازی می‌کنیم، آن‌ها را روی هم می‌چینیم و با آن‌ها به شکلی طبیعی و غریزی، سازه‌های تازه می‌سازیم.